Sneeuw!

Na zo’n zes jaar wachttijd beleefden we dan, na dagenlange weerkundige aankondigingen, in de nacht van zaterdag op zondag 6-7 februari eindelijk weer eens sneeuwval van betekenis.In de loop van zaterdagavond verschenen op de NOS nieuws App al eerste foto’s van sneeuwlandschappen en dichtgesneeuwde wegen. Wij gingen rond middernacht slapen; alles om ons heen was nog sneeuwvrij.

Toen ik ’s nachts opstond en naar buiten keek ontvouwde zich een sneeuwbedekte buitenboel! Op zondagmorgen bleek pas hoeveel sneeuw er inmiddels, traag maar gestaag, gevallen was: een laag van zo’n 15 cm lag voor en achter ons huis, de sneeuw op straat al omgewoeld door een sneeuwschuiver of met strooizout behandeld.

De hele zondag bleven dunne sneeuwvlokjes vallen, met forse wind die op de nodige plekken sneeuwophopingen bouwde, ook bij ons huis. Maandagochtend: de sneeuwdeken fors gegroeid en dus besloten we met zijn tweetjes de sneeuwmassa’s achter en voor ons huis aan te pakken. Ik heb gauw last van opgesloten-zijn tot van-de-wereld- afgesneden-zijn door natuurkrachten, dus motivatie genoeg voor deze winterklus!

Pas na anderhalf uur winterklussen werd het tijd voor een versterkende broodmaaltijd. Daarna trok ik mijn winteruitrusting aan, met mijn bergschoenen, en vertrok voor een wandeling door het dikke pak sneeuw, met jaagsneeuw overal om me heen en koude wind in mijn gezicht. Na thuiskomst meteen ter opwarming een slokje Franse cognac genomen! Met oprechte dank aan de sneeuw.