Ikbenikbenikben
Ik ben een huis, een afgesloten huis
zonder deur-met-sleutel
of openslaande ramen.
Een massief bakstenen huis
met rood geschilderde luiken
en een heuse schoorsteen
te midden van een verwaarloosde tuin
met waterbak
en onbegrijpelijke beeldhouwwerken.
Ik ben een merkloze fiets
van een te groot formaat
met onaantrekkelijke
afschilferende kleuren
zonder noodzakelijke accessoires
voor het moderne verkeer:
een soort van Zweedse Kronan fiets
ooit ontwikkeld voor Zweedse soldaten
in oorlogstijd.
Ik ben een hoed van zware kwaliteit
gedateerd design, alleen aantrekkelijk
voor verwarde senioren
gesjeesde studenten
zogenaamd kunstzinnige types
en hippe festivalbezoekers.
Ik ben een tafel met ongelijke tafelpoten
van massief eikenhout en een fors tafelblad
waarop vele vlekjes een roofkatachtig vel
hebben gevormd
dat als apart had kunnen doorgaan
als het geen onappetijtelijke indruk had gemaakt.
Ik ben een tweedehands auto
met veel te veel kilometers op de teller
met versleten stoelen
die een volumineuze roman zouden kunnen vullen
als ze hun verhaal hadden mogen vertellen
met builen en schrammen
op een carrosserie
die zelfs bij schijnwerperlicht
geen glans meer afgeeft.
Ik ben een abstract schilderij
met grote kleurenpracht
door diverse verftechnieken aangebracht
waar iedere toeschouwer
geheel eigen kunstvoorstellingen in ziet.
Ik ben een pan
geschikt voor het bakken
van spiegeleieren
of een forse boerenomelet
liefst met mager bio spek
voor het overige volslagen onbruikbaar.
Ik ben een spons
bedoeld voor huishoudelijk schoonmaakwerk
edoch onbruikbaar voor beeldschermen
van tv en allerlei IT-apparatuur.
Ik ben een bed, zonder begin of eind
geschikt voor lange slaapsessies
zonder nare dromen
wél voor erotisch gerollebol
en veilige standjes.
Ik ben een deurbel van ouderwetse snit
met een onaangenaam belgeluid
elke argeloze bezoeker aansporend
er zo gauw mogelijk mee op te houden
of nog liever er van door te gaan.
Ik ben een spiegel uit grootmoeders tijd
van groot formaat, met een omlijsting
die de tand des tijds probleemloos
kan doorstaan
hetgeen niet geldt
voor degenen die voor deze spiegel gaan staan
om zichzelf te zien: spiegelbezoekers
kunnen alleen maar hun eigen rug op!
Ik ben een kast, vol mysterieuze voorwerpen
boeken, tijdschriften en houten speelgoed
dat geen mens meer op een vrijmarkt voor
vrijwel noppes wil kopen.
Ik ben een lege fles in afwachting
van de eerstvolgende gang naar de Glasbak
een modern massagraf voor veelsoortig glas
dat ongevraagd daarin wordt gedumpt.
Ik ben een ruime, luxe lift
uitgerust met lederen zitbankje
telefoon en gedempt licht
op weg naar de hoogste verdieping
in een woontoren die nog gebouwd
moet worden.
Ik ben een huis, zonder thuis te bieden
een huis van levenloze zielen
vol ronddolende gedaantes
die in niets aan menselijke wezens
doen denken, naargeestige stripfiguren
op weg naar hun einde.
Ik ben een letter van het alfabet
zonder kennis welke letter ik ben
of ben geweest of welke letter
ik ooit zou willen zijn.
Ik ben een balpen
schrijvend tot plots de inkt op is
en mijn leven eindigt.
Project “Uit de lyrische mottenballenkist, 12 – 13 juni 2019
Recente reacties