Oud brood

Hij voelde zich als in de eenzaamheid
van de vroege ochtend gebakken brood:
teloorgang van vanzelfsprekende jeugdigheid,
soepelheid en energie en frisheid.

De terugkerende bewustwording van het anders
waargenomen worden dan voorheen,
steeds vaker met meneer en u,
of “U mag ook wel hier zitten’.
“Kan ik u misschien helpen?”

Een reserve plek open laten, naast mij.
De blikken van afstandelijkheid
en gereserveerdheid en bevreemding.
Ook ik ben mijzelf nog meer
een vreemde geworden.

Voordeel van het vers gebakken brood:
lekkere geuren, aantrekkelijke kleuren
en vormen, strakke structuur.
Alleen oud brood wordt niet meer opgegeten,
wordt afval, net als broodkruimels
die omhuld door een tafelkleed
worden uitgeklopt: vogelvoer!

Gezeten in een zonomstraalde leesstoel
rijst de vraag: Waar blijft de poes?
Zelinka’s muzikale ingevingen van weleer
verzachten de daagse pijntjes.
Hoeveel dagen en nachten nog tot
die onherroepelijk Laatste Dag?