Maart roert zijn politieke staart
Sinds mijn vorige blog is meer tijd verstreken dan je op grond van het aantal dagen zou verwachten: politiek Den Haag – gesecondeerd door provinciale- en gemeentelijke hulptroepen, partijbureaus, partijactivisten en partijaanhangers (v/m) – heeft het vierjaarlijkse verkiezingscircus voor de Tweede Kamer verkiezingen vol op gang gebracht. Daarbij dwong de nog steeds voluit rondwarende Corona pandemie tot een andere aanpak. Vrijwel geen fysieke ontmoetingen met kiezers waar ook in den lande d.m.v bijeenkomsten, politieke markten, rondtrekkende verkiezingskaravanen, allemaal als gevolg van de geldende Coronaregels van onze overheid. Daarvoor in de plaats nog meer aandacht voor en inzet op sociale media, gebruik van radio en tv en pas daarna gebruik van de klassieke media krant en tijdschrift.
Het lijkt me niet overdreven om te stellen dat deze Tweede Kamer verkiezing van 15 – 17 maart tijdens een pandemie van ongekende omvang, ernst en draagwijdte uniek is voor ons land. De Coronawolk hangt boven dit alles, ook al doen de “ontelbare partijen” (37 toegelaten partijen, weer een recordaantal!) nog zo hun best om hun eigenheid/uniciteit qua programma, missie, doelen, uitgangspunten, drijfveren en onderscheidende posities t.o.v. de concurrenten onder het kiesvolk te brengen.
Daarbij is minister-president MR met zijn tien Torentjesjaren een geliefde schietschijf en een voor de hand liggend afreageerpunt: alles onder het motto “Tien jaar Rutte is genoeg”. Of deze aanpak bij de kiezers succesvol aankomt, blijkend uit ander stemgedrag dan vier jaar geleden, staat nog in de politieke sterrenhemel.
Over hemel gesproken: de ingebrachte politieke wensen voor de komende vier jaren hebben een hoog sinterklaasgehalte. Op de stugge SGP na regent het kostbare wensen. Vele partijen zingen uit volle borst: we gaan deze crisis overwinnen door investeren met het oog op … Dan komen pas de onderlinge verschillen nadrukkelijk in beeld, maar een kniesoor die daar te lang bij stil staat.
Hoe gepassioneerd men elkaar ook bestrijdt, we zijn en blijven dankzij het overaanbod aan partijen en het ontbreken van een kiesdrempel een coalitieland en dus zullen alle belangstellenden voor regeringsdeelname na 17 maart overschakelen op COALITIE MODUS. De PVV leider beklaagde zich dezer dagen dat hij en zijn partij (eigenlijk een pleonasme toch, bij een partij die alleen de partijleider als lid heeft?) op grond van het te verwachten zetelaantal absoluut bij de eerste onderhandelingsronde betrokken moesten worden, een democratische vereiste. Die zat!
Wie zich aan een voorspelling wil wagen over de uitslag van deze Tweede Kamer verkiezing heeft meer nodig dan een kristallen bol. Corona heeft meer teweeg gebracht dan een crisis in ons gezondheidssysteem, in onze samenleving en economie. Onbekende factor: mensen van 18 tot 118 (grapje) die wel of niet gebruik maken van hun stemrecht. Leidt de innerlijke twijfel, leidt het knagende gevoel van deze pandemie bij hen tot een andere keuze, een keuze die de politieke kaart van Nederland anders inkleurt dan door doorgewinterde analisten wordt aangenomen?