Laatste werkdag

Autootje rijklaar geparkeerd
in de lengterichting van de straat,
rustig het schoolgebouw binnen,
een kop koffie getapt
uit de roestvrij stalen koffietap.
Even een praatje met een vakgenoot
en korte reacties op een collega Engels.

Dan met koffie naar de aula,
de bordjes met slagroomtaart staan klaar,
men druppelt binnen en de techneut
controleert de geluidsinstallatie.
Ondanks een jaarplanning met 10.00 uur als begin,
één jaar vooraf, wordt het een jaar later
zo maar een kwartier later.

Inleiding van de rector,
met traditionele aandacht voor alle jubilarissen,
geslaagden, teruggekeerden, zieken,
mensen met sterfgevallen en omgevallen bomen,
niet verwerkte nachtmerries,
behalve die over onderwijs,
beschadigde huizen, ondergelopen kelders,
ook de pasgeboren baby’s
en baby’s-op-komst worden vermeld.

Vervolgens de laatste serie
afscheid nemende collega’s
met toespraken en reacties,
dankwoorden en een nimbus
voor een vertrekkende conrector.

Dan betreedt de rector de volgende fase :
over het voorbije schooljaar met zijn hoogtepunten,
zoals onze geslaagden en de ingezette vernieuwingen.
De bedreigingen voor de (school) toekomst
komen er achteraan,
niemand mag de zomervakantie in
zonder aangescherpt bewustzijn:
niets is vanzelfsprekend,
de tijden veranderen,
de concurrentie zit niet stil,
men zal alert en bewust
en met een frisse, open blik
voor de noodzaak van vernieuwing
aan de slag moeten.

De plaatselijke gazet wordt erbij gehaald,
uit interviews met oud-leerlingen geciteerd,
de teneur moge duidelijk zijn:
fris u zelve op, laadt u op
bij elke laadpaal voor elektrisch rijden
die toevallig ongebruikt staat te wachten,
op jou: opgeladen, vol energie
word je terug verwacht,
anders raken we achterop
en dan gaat eerstdaags het (school)licht uit.

Met de pauze voor de gezamenlijke lunch
breekt voor mij het moment
van onaangekondigd vertrek aan,
op straat slaat de warmte me tegemoet,
mijn autootje is op oventemperatuur.

Op naar Schardam, naar de Plek der Plekken,
waar onze voormalige collega
Zijn Laatste Moment koos:
mijn veldboeket laat ik op Zijn Oord der Verlossing
achter en rijd naar huis,
onderweg begroet door weer die
Grote Garnalen Truck van Klaas Puul,
een Noor wijst me de weg terug
want ik was Mijn Weg effe kwijt …