Er was eens

Een jonge vrouw
donkerblond gekruld
schoot zomaar een herinnering
uit kleinmeisjestijd te binnen.
Geen dag zonder sprookje
voorgelezen
vlak voor het slapen gaan
-en onbedoeld door de voorlezers-
vielen haar ogen
door een mysterieuze kracht
steeds voor het einde dicht.
Ingeslapen
droomde zij dit sprookje.

Deze krullenbol droomt
als jonge vrouw
eeuwig van haar Grote Liefde.
Met een glimlach
wordt zij in vaal ochtendlicht wakker
en gelijk doemt dit droombeeld op:
een verloren liefde
in een land ver weg
haar volkomen vreemd.
Het waarom van haar aanwezigheid
juist hier
blijft mistig.
Zij is een niemendal
in dit land
opgeschud uit zijn pastorale staat
door chaos en dreiging
die niet alleen spreekwoordelijk
in de lucht hangt.

Een immer terugkerende droom
over de zoektocht naar die Ware Liefde.
Haar lijf tintelend
vol warme gevoelens en voorvreugde
in ochtendgloren en schemering
bij tandenpoetsen
en nog meer nadat zij stilletjes
in bed is geglipt.

Binnen deze droomtochten
naar De Ware Liefde
blijven haar pogingen
voor ontmoeting en intieme kennismaking
vruchteloos.
Spaak gelopen op banale toevalligheden.
Een constante kwelling voor haar
met groeiende twijfels
aan Waarde en Waarheid
van die veel bezongen
Vrije Keuze
en Eigen Lotsbestemming.

“Nieuwe nacht, nieuwe kansen”
schoot het door haar hoofd.
Maar,
in het schemergebied
van nacht en dageraad
wordt zij wakker
uit een onwennig diepe slaap
met dit eigen filmbeeld:
op de slaapkamermuur
staat in sierlijk schuinschrift geschreven:
Droom weg!
Weg dromen.

project “Wie niet weg is, is gezien”, 27 nov-6 dec 2022