DAG ZEVENHONDERD

24 januari ’24
tellen we
dag zevenhonderd
van de “speciale militaire operatie”
op bevel van De Nieuwe Keizer van “dat land”
met zijn Geloof in Eigen Missie:
herstel van het Oude Rijk,
natuurlijk met orthodoxe zegen.
Een getal zonder jubileumwaarde,
zonder feest, zonder versiering, zonder muziek.
Zomaar een doordeweekse dag
door mij geteld
sinds 24 2 22.

Dag zevenhonderd
miljoenen vluchtelingen, ontheemden,
uit elkaar gerukte gezinnen en families,
verloren vriendschappen, buurten en dorpen,
massa’s doden, gewonden,
gekwelde en getekende mensen,
verwoesting en vernieling overal,
gedeporteerden en onderdrukten,
een normaal leven alleen nog als droom
elke dag van die zevenhonderd,
een nachtmerrie,
zevenhonderd dagen
zonder zelfs maar tijd
voor dagdromen of een toekomstbeeld.

Dag zevenhonderd
met zevenhonderd dagstaten
over ellende, wanhoop, verlies
en tegelijk over verzet,
volharding en vastberadenheid.
Oekraïne,
dat als land, als volk
met een eigen taal en cultuur
zelf wil uitmaken
hoe zijn toekomst eruit ziet,
zelf zijn richting wil bepalen,
zijn eigen samenwerking
en bondgenootschappen wil kiezen,
een uitputtend gevecht
voor eigen vrijheid
⁅en die van Europa⁆
die voor veel buurlanden
zo vanzelfsprekend is
of lijkt.

Dag zevenhonderd,
de teller loopt door,
niemand telt de tranen,
niemand weegt het lijden,
niemand houdt het verloren gaan bij
van wat ooit was.

^{23 januari 2024}