Christo’s geest

Nog met kunststof ingepakt
als bij een kunstproject van Christo
zoals ooit bij de Parijse Arc de Triomphe
Le Pont Neuf of de Berlijnse Reichstag.

Nog glanzen de gestapelde woningen
in een winterse zon
wind bespeelt de kunststoffen lappen
gelijk een snaarinstrument
met gevolglijk
enge en dreigende geluiden.

De tweeling staat zorgvuldig ingepakt
aan het oog onttrokken
door plastic gordijnen.
Bouwvakkers kunnen ongestoord
en ongezien
hun ding doen: bouwen, afwerken
en alle kopersdromen
doen uitkomen.
Zij zijn straks koningin of koning
in hun woning
eventuele kinders hun prinsjes en prinsesjes.

Het bouwterrein als artistiek decor
oogt nu verlaten
maar achter de kunststoffen bekleding
heerst een en al bedrijvigheid
gedreven door de dorst
naar efficiëntie en tempo.
Beide gebouwen worden ongezien gevuld
gelijk kinderen doen bij het spelen
met hun Legodozen.

Twee woonblokken als sigarendozen.
Alles in dit vroegere industriegebied
werd vanaf de tekentafel verkocht
als zoete broodjes
met dank aan de nationale woningnood.

Aannemers, onderaannemers
en vaklieden
zullen er niet wakker van liggen.
Zij bouwen en sleutelen
aan oplossingen door bouwen
bouwen en sjouwen.
Handen uit de mouwen
voor de toekomstige Holenkwartierders.

Hun cadeau staat keurig verpakt
als een kunstproject van Christo.
Maar, dit dure wooncadeau
noemde men in tijden
(toen roken nog gewoon was)
een sigaar uit eigen doos.

Christo’s geest zweeft
slechts tijdelijk
boven het Holenkwartier.

Project “Uit de lucht gegrepen”, 19-22 januari 2022