Bede aan de maan

Gouden maan
hoog boven aan die donkere hemel
bolrond bijkans gegroeid
na een afslankfase
in maansikkelse tijd.

Een novemberavond zonder wolken.
Goudstralen werpt je maneschijn
op onze herfsttuin
vol veelkleurige bladeren
en een gebeeldhouwd paartje
onder een bladerparaplu
bij dode bloemen en planten.
Stille getuigen
van voltooide tijd.

Je gulden maanlicht
straalt als een vuurtorenlicht
met trots en zelfvertrouwen.
Reden voor mijn bede:
vriend maan
zou je ladders of touwen
kunnen laten zakken
zodat mensen
met herfst- of winterdonkerangsten
op jouw helverlichte maandeel
toevlucht kunnen zoeken
zonder gedoe
zoals op aarde zo gewoon.

Misschien mogen zij zelfs
een brok maanlicht
uitkappen en meetorsen
naar hun aardse wereld
als verlichte maangezanten.
Dit verlicht hun bezwaard gemoed.
Graag antwoord
voor de zon opkomt
zonder duistere zinswendingen.

Vriend maan
bedenk, mijn bede
biedt jou een unieke kans
om te schitteren.
Bij al die maandronken mensen
teruggekeerd na genezing
en met maanlichtbrokken
als bagage
rust jouw naam voor eeuwig
op hun lippen
zelfs gespiegeld opgetekend.

Wat niet schijnt
blijft ongezien.