Aftakeling

Mijn vreugde over het bereikte
pensioen vervloog sneller
dan politieke dagkoersen
en de trendy urgenties
van onze binnenlandse politiek.

Van de veelgeroemde zee van tijd
voor uitgestelde hobby’s
en ontdekking van je diepgevroren zelf
kwam niets terecht.
Tegenslagen stapelden zich op,
gezondheidsproblemen ontwaakten
uit een jarenlange DNA-slaap.

Mijn lijf kende spoedig slechts pijn,
ongemak, stijfheid en slapeloze nachten
vol nachtmerries en zweetsessies.

Na enkele jaren leek mijn lijf
op een te lang verwaarloosd huis
uit een voorbije eeuw,
ongeschikt bevonden voor restauratie
en daarom met een zucht
van verlichting prijsgegeven
aan ongrijpbare krachten.

Gevolg: loodzwaar geworden,
vormloos en bewegingloos
als vastgeklonken in zeeklei,
mijn ik&mijn lichaam
en vice versa, symbool
van aftakeling,
zonder kans op kentering.