Categorie: Uit de lucht gegrepen

Deel I
De Keizer nam pen en papier
met Zijn embleem.
Na het neerpennen van plaats en datum
wist Hij nog steeds niet aan wie
Zijn brief te richten.
Zelfs hield Hij de mogelijkheid open
Zijn eigen naam op de envelop te noteren
en Zijn paleis als postadres.
Niet elke intimus was te vertrouwen.
Vertrouwen was volgens De Keizer
een vergissing van de ziel.

De jaarlijkse viering
van de Dag der Overwinning
kwam met marcheertempo dichterbij.
Zijn volk, Zijn privé parlement, kabinet
en Zijn bevelhebbers
allemaal verwachten ze op die dag
van herinnering
aan de zwaarst bevochten overwinning
uit de geschiedenis van Het Rijk
een bevlogen toespraak.
Vooral omdat Zijn “speciale operatie”
nog steeds geen glorieus einde kende.
Zijn troetelkind
om afvallige gebieden
en binnenlandse vijanden
voor eens en voor altijd
mores te leren.

Deel II
De grote parade was grondig voorbereid.
Al dagen werd er driftig geoefend
gepoetst, gebezemd en gedweild.
Voor de zekerheid
en omwille van rust en orde
werden alle verraders
en onbetrouwbare elementen
onschadelijk gemaakt
voor korte of langere tijd
of voor de eeuwigheid
een gedachte die Hem deed opfleuren.

De Keizer bleef op Faustiaanse wijze
worstelen met de kernvraag:
welke boodschap op 9 mei uitdragen?
Een intensivering aankondigen
van Zijn Veldtocht
met mobilisatie
en erkenning van feitelijke
oorlogsvoering?
Of toch liever een paar atoomaanvalletjes
laten uitvoeren
als speldenprikjes
en realistische testjes
ter verkenning van afweer en standvastigheid
bij de vijand en zijn bondgenoten
in dat vervloekte westen?
Met als bijkomend gevolg
dat Hij overal bloedserieus
genomen zou worden
en misschien zelfs
bewondering of ontzag zou afdwingen.

De blik van De Keizer dwaalde af
naar een veelkleurig vogeltje
dat Hem vanaf een boomtakje beloerde.
Opeens ging Hem een licht op
en hij schreef met sierlijke letters:
Zijne Zaligheid Kirill
als aanhef.

Project “Uit de lucht gegrepen”, 5-7 mei 2022