Toekomstvisoen
Ik zie een veel gebruikte, gedeukte goederenwagon
gerangeerd op een roestig zijspoor in niemandsland.
Tussen de rails hoog opgeschoten grassen en onkruid.
Een stalen goederenwagon
ooit doelbewust hierheen gesleept, ontkoppeld
en achter gelaten door de dienstdoende machinist.
Daarna vervolgde hij zijn dagelijkse orde
of de dagorder van zijn spoorwegmaatschappij.
Deze roestkleurige goederenwagon werd met de tijd
het toneel voor spelletjes van verliefde stelletjes
of slaapplek voor verdwaalde zwervers.
Hun nagelaten bekentenissen
op de roestige binnenwanden van de wagon
weerspiegelen hun bevrijde binnenwerelden:
Onze liefde bezegeld.
We spoorden echt niet, maar namen de trein
naar een Gelukkig Gesternte.
We deden het, echt waar.
We kwamen samen klaar, op klaarlichte dag.
God knipoogde en ging Zijns Weegs.
Onze liefde ontspoort nooit.
Ik mis de catering.
De verwarming doet het weer niet.
Zelfs de vogels zijn uitgevlogen.
Onze natte zoenen galmen nog na.
Het hotel is het beddengoed vergeten.
Ook deze wagon kent geen pardon!
Wij verzinken in onze wederzijdse blikken.
Geef mij maar een blik warme erwtensoep.
Wat een troep.
Onze liefde kent geen dienstregeling.
De toekomst moest verboden worden.
Zonder jou geen hartslag meer.
Pas op! Geen defibrillator hier aanwezig.
Wij vibreren ook zo wel.
Mijn toekomst nadert zijn uiterste gebruiksdatum.
Gebruik van deze graffiti als graftekst toegestaan.
Recente reacties